Mist

Hallo allemaal,
Hier dan ons tweede bericht vanaf Sumatra vanuit Bukittinggi in de bergen een eindje boven Padang, vanwaar wij overmorgen naar Java vliegen en onze groep verdubbelen zal tot 12 personen. Dit is het laatste overnachtingsadres op Sumatra, een hotel midden in een behoorlijk grote stad. Vandaag ruim 300 km gereden en dat is erg veel op een dag in dit land. Wij zijn dan ook bijna 12 uur onderweg geweest. Onderweg bezoeken we natuurlijk nog wel allerlei bijzondere plekken, zoals een botanische kruidentuin, waar een geketende baviaan voor ons genoegen een boom inging en een kokosnoot naar beneden gooide. Het beest oogde niet al te gelukkig, maar de partij van de dieren is hier denk ik nog niet zo bekend. Verder een km of 40 hier vandaan de evenaar gepasseerd. We zitten nu dus op het zuidelijk halfrond en voor ons was dit de eerste maal dat we dit op deze manier meemaken. Met het vliegtuig de evenaar passeren is nu eenmaal wat minder bijzonder. Deels door mooie landschappen met rijstvelden en visvijvers in de dalen en bossen in de bergen. Maar helaas, Sumatra is wel het grootste eco-drama wat we ooit gezien hebben. De zon is er door welke reden dan ook nagenoeg nog niet goed doorgekomen. Wellicht spelen vulkaanuitbarstingen en zeker bosbranden verderop hier een rol in. Van de naar schatting 800 km die we nu gereden hebben is misschien wel driekwart door dorpen. Bos is er wel maar vaak aangetast. Maar enkele stukjes echt tropisch regenwoud gezien, wel een teleurstelling. We hebben een heel bizarre wandeling gemaakt vandaag door een stuk regenwoud om de benen even te strekken. Maar dan over de drukke weg met toeterende auto's die hier doorheen liep. Echt niet te geloven.Vorige verslag zijn we tot Brastagi gekomen, waar we nog een oude pater tegenkwamen die hier nog niet zo lang geleden heen is gekomen omdat hij het in Holland wel gezien had.Er zijn hier trouwens erg veel kerken, zowel katholiek als protestant. Gisteren op zondag iedereen keurig netjes (de vrouwen en kinderen tenminste) met tasje. Tafereeltjes zoals bij ons in de vijftiger jaren nog voorkwam. Er waren in Brastagi ook vluchtelingen voor een nabije vulkaan. Maar we hebben helaas nog geen enkele vulkaan al dan niet in werking kunnen aanschouwen doordat het zo nevelig is. Na Brastagi zijn we naar het Tobameer gereden en hebben daar 2 nachten verbleven in een resort aan zee op een eiland Samosir geheten. Een vulkaan eiland in een meer van meer dan 700 km2, erg groot dus en wellicht een van de grootste op dit gebied ter wereld. Erg afgelegen in de bergen en pas rond 1850 voor het eerst door een westerling bereisd. Hier heb ik nog een wandeling gemaakt van een km of 14 naar het plaatste Tomok, maar dat was niet zo bijzonder, alles langs de weg is bebouwd. Wel nog even geinterviewd door enthousiaste middelbare scholieren waarbij alles op een I-pad werd vastgelegd. Veel mensen willen hier graag met ons op de foto zoals we al vaak hebben meegemaakt. Ik kan dan ook alleen maar concluderen dat we erg fotogeniek moeten zijn. Verder nog heel even in het meer gezwommen, maar dat was bepaald geen succes. Tiny heeft het rustig aan gedaan en is op het resort gebleven. Hier waren ook veel erg luidruchtige Chinese Indonesiers, die al vroeg begonnen met jetscooters en bananenslepen achter een speedboot. De nachten hier waren dan ook niet echt top. Hierna zijn we een nacht in Sipirok geweest in een resort dat volgens mijn reisboek aan de rand van het regenwoud moest liggen. Helaas alleen maar heuvels met hier en daar een armetierige gezien in de omgeving. Er wordt ook ontzettend veel ge/verbrand wat overal te zien is. Momenteel zitten we in moslimgebied. Diverse koranscholen onderweg waarvan de leerling intern zijn en in piepkleine smerige hutjes verblijven. Kleine meisjes al met een wit schoolhoofddoekje.
De gebieden die we bezocht hebben worden merendeels bewoond door Bataks, die weer onderverdeeld zijn in 6 subgroepen, allemaal met zeer specifieke gebruiken. Vaak mooie huizen met de bekende ronde punten aan voor en acherzijde. Altijd 3 lagen, het open onderste gedeelte (de onderwereld) de bewoonde middelste verdieping (vaak met een aantal families) en het bovenste, niet gebruikte hemelse gedeelte als overgang naar het hiernamaals. Graven van vorige generaties liggen op eigen grond, reden waarom families vaak niet kunnen verhuizen. De warmte is de laatste dagen toch wel wat meegevallen doordat we vaak op hoogten van tussen de 1000 en 1500 meter verbleven. De kamers zijn meest redelijk. De elektriciteit is alleen nog maar een paar maal kort uitgevallen en het sanitair vertoont uiteraard nog wel eens mankementen, maar daar zijn we gelukkig al wel in gehard.
Het volgende verslag zal wel van java komen en we hopen dan weer een aantal leuke nieuwe ervaringen te hebben opgedaan.
Allemaal de hartelijke groeten vanuit een tropisch Indonesie van Tiny en Johan.

PS, de verslagen worden door Johan geschreven en de foto's door Tiny