Agra en omgeving

Hallo allemaal,
Hier dan nog even snel het laatste nieuws uit India, we zitten nu in de hoofdstad van Radjastan, Jaipur, ook wel de roze stad genoemd, ook weer niet al te klein met ruim 2,5 miljoen inwoners. Onderweg hierheen hebben wij een Natuurpark bezocht, waar wij ons met een fietsriksjah hebben laten rondrijden. Dit aangezien de (veel goedkopere) huurfietsen voor ons niet te berijden waren, zeer stug en, uiteraard, alleen herenfietsen.
Tiny heeft haar hobby, vogels fotograferen, met verve kunnen uitoefenen en de ijsvogeltjes en kraanvogels en nog heel veel andere dieren kunnen jullie op de foto,s bewonderen. De dieren poseerden allemaal gewillig op vaak korte afstand.
De weg tussen Agra en Jaipur bleek een heuse vierbaans tolweg. Evenwel met dien verstande dat er traktoren, fietsen, kamelen (heel veel hier in Radjastan) koeien en varkens op aanwezig waren. En zo zijn er nog veel meer dingen die ons niet zo bekend in de oren klinken.
In Agra hebben wij drie uitstapjes gemaakt, naar het rode fort, de Taj Mahal, de baby Taj (een verkleinde uitgave) en de spookstad Fatehpur Sikri.
Van de baby Taj dachten we aan iets van Madurodam, maar dit bleek ook een grafmonument van de grote te zijn die n.b. nog ouder bleek te zijn dan de echte. Dit schitterende mausoleum werd door keizer Akbar aan zijn vroeg overleden vrouw gewijd. De geschiedenis van alle voorgaande bezienswaardigheden speelt zich in de 16e en 17e eeuw af tijdens het zgn Mogolrijk, een reeks mohammedaanse keizers die destijds vanuit Agra nagenoeg het hele Indiase subcontinent overheersten. Later zijn ze naar de huidige hoofdstad Delhi verhuisd en daarna verdreven. Het waren stuk voor stuk echte belevenissen op prachtige plekken wat uit de foto's hopelijk ook wel zal blijken. In Agra en vooral in de buurt waar wij in een mooi hotelletje met fraaie tuin zaten, bleken veel moslims te wonen. Wij werden dan ook elke morgen om vijf uur gewekt voor het ochtendgebed.
Verder waren er meer hindoe en moslimfeesten, die soms gepaard gaan met een werkelijk onvoorstelbaar kabaal. Ik heb opstellingen van geluidsboxen gezien van wel10 m2. Niet te bevatten. Het kan niet anders dan dat alle Indiers gehoorgestoord zijn. En dan de organisatie, ook bij de taj Mahal, toch ongeveer DE toeristische attractie van India. Wij dachten slim te zijn door een hotelletje te boeken op 100 meter van een van de toegangspoorten en donderdagmorgen waren wij er al vroeg (i.v.m. het rose-kleurende marmer bij opgaande zon) bij om een kaartje te kopen (12,50 euro voor ons en minder dan 1 euro voor de Indiers, dit even ter informatie, hier hebben wij op zich echter geen problemen mee, zo liggen de verhoudingen gewoon) In ieder geval bleek dit toch even anders te werken. Het ticket kantoor bleek aan dezelfde weg 1,5 km verder weg te liggen!! Dus veel te dun gekleed in een riksjaw, een man die de enkele steiltes die er in deze weg zaten niet aankon zodat wij een paar maal moesten uitstappen en een half uur vertraging door deze complete onlogica. Gelukkig (?) bleek dat de zon niet vroeg aanwezig was waardoor wij het spektakel van de Taj Mahal bij zonsopgang niet hebben gemist. Na een tijdje konden wij volop genieten van deze prachtige plek, die overigens dagelijks door 20.000 mensen wordt bezocht.En van dit soort zaken kunnen wij er een heleboel vertellen, maar daar zullen wij jullie niet mee vermoeien. WIJ moesten immers zo nodig naar India! Het land is natuurlijk zonder meer fascinerend, maar van wat wij tot nu toe beleefd hebben kunnen wij ons moeilijk voorstellen dat dit land een opkomende wereldmacht is. Dit in tegenstelling tot bijv. China.
En dan wil ik nog even uitwijden over de vieze mannen hier. Ze halen veelvuldig op, krabben uitgebreid aan hun edele delen en gebruiken een rood goedje om op te kauwen om dit een tijd later (werkelijk op elke plek) weer uit te spugen. Als ze met je praten kunnen ze de mond niet opendoen want dan komt het walgelijke goedje naar buiten. Dus ze praten met je met min of meer gesloten mond. Ik dacht eerst dat dit een afwijking in de kaakspieren was. En dan het pissen. Dit gebeurd echt massaal in het openbaar. Op de trappen van de Ganges vormden zich hierdoor kleine zijriviertjes van tientallen meters lang en dit is niet overdreven. Hoe de vrouwen dit probleem oplossen is mij niet bekend, daarnaar wil ik nog nader wetenschappelijk onderzoek doen.
Tenslotte nog een paar dingen van Varanasi, die ik de vorige keer ben vergeten. Wij zijn ook nog naar het nabijgelegen Sarnath geweest, de plaats waar Budda zijn eerste preek hield na zijn verlichting onder een boom in Bodhaya. een paar honderd km naar het oosten. Wij zijn dus op twee plaatsen geweest welke belangrijk zijn voor de Boedhisten (de andere was Lumbini, de geboorteplaats) Zo pik je zo terloops toch nog een paar interessant plekken mee als je er toch in de buurt bent. Op al deze plekken zijn tempels uit allerlei landen. In Sarnath bekeken wij bijv. een Japanse en Tibettaanse tempel.
Bij onze aankomst op ruim een km afstand van ons hotel in Varanasi (de rest moest vanwege de smalle, door de drek zeer glibberige steegjes gelopen worden), stonden een stuk of 6 dragers ons op te wachten om onze 2 koffers van 20kg voor minder dan een euro naar het hotel te brengen. Dit is kennelijk zo lucratief dat de heren (op leeftijd, dat ook nog) ervoor met elkaar op de vuist gingen. Hier ging het bekende spreekwoord, waar twee vechten om een been, gaat de derde er mee heen, heel duidelijk op.
Ik stop ermee, het is kwart voor elf en Tiny ligt al in bed. Vandaag een vermoeiende dag. Ik was vandaag ook bepaald niet in topvorm. Waarschijnlijk gewoon omdat je teveel dingen meemaakt en indrukken opdoet. Alle zintuigen worden meer dan gemiddeld aangesproken.
Maar het gaat nog steeds goed met ons, ook nu op dag 34. Dat betekent dat we net over de helft zijn.
In Nederland is het bar en boos met het weer, hebben wij vernomen. Sterkte allemaal!!
Iedereen de hartelijke groeten van Tiny en Johan.