Home Sweet Home

Home sweet home,

Het is nu dinsdag 25 januari en we zijn al weer bijna een week terug van onze vakantie.
Wel een overgang van elke dag zon naar elke dag grijze luchten. Maar ook ontzettend veel positiefs. Fijn weer in onze comfortabele huis waar je zomaar water uit de kraan kunt drinken, de douche elke morgen weer functioneert en niet constant alert hoeft te zijn dat iemand je weer teveel geld afhandig wil maken.
De laatste dagen in Udaipur hebben we rustig uitgezeten, gezond op het dakterras, wat gewandeld en terrasjes gepikt, diverse massages gehad (Tiny althans) enz.
Het vliegtuig naar Mumbai had 2 uur vertraging, maar we kwamen gelukkig toch nog in de vooravond bij ons hotel aan na een taxirit van ruim één uur. De meeste taxi’s zijn hier nog Fiats 128 (!) Tuk tuks zijn i.v.m. hun enorme co2 uitstoot in de binnenstad verboden. Ons hotel was simpel en veel te duur maar lag wel aan de boulevard (wel even anders dan wij hier gewend zijn, wij waren er bijv. getuige van dat een man grote balen afval zo over een muurtje de zee in gooide) Verder was ons hotel slechts een paar honderd meter verwijderd van het wereldberoemde Taj Mahal hotel.
Hier heeft Pr. Obama vlak voor ons vertrek nog gelogeerd en het hotel was ruim 2 jaar geleden het decor van een grote aanslag waarbij bijna 200 doden te betreuren waren. (een grote groep Pakistanen die met geweren er op los schoten) De gehele omgeving was ook nu nog zwaar bewaakt, hoewel het allemaal niet zo effectief lijkt omdat de bewaking i.h.a. geen echt alerte indruk maakt. Mumbai is een enorm grote stad waarvan de bevolking voor 60% in sloppenwijken woont. Maar er is ook wel een andere kant, de skyline met veel wolkenkrabbers doet niet onder voor veel Westerse steden. Er staan nog veel gebouwen uit de Engelse tijd (ruim 60 jaar geleden) en wij bezochten o.a. een kerk en een synagoge. De laatste ook weer bewaakt door een hele groep soldaten die de tijd gezellig met elkaar keuvelend doorbrachten. En, heel bijzonder voor India, geen koeien en varkens op straat, althans niet op die plekken die wij bezochten. Ook loopt hier maar een kleine minderheid van de vrouwen in sari’s rond. Het verschil met India tot zover was dus echt wel groot. Maar voorlopig woont nog 75% van de Indische bevolking op het platteland. De terugreis naar huis verliep niet helemaal volgens het boekje, we zijn pas woensdagavond terug gekomen terwijl dinsdagavond de bedoeling was. Het vliegtuig taxiede keurig op tijd naar de startbaan maar keerde na enige tijd terug naar de terminal. Er bleek teveel rugwind en er was onvoldoende capaciteit voor alle vliegverkeer. We hadden in Londen 2 uur speling maar het vliegtuig kreeg uiteindelijk een kleine 3 uur vertraging. Het was dus direct duidelijk dat we in Londen zouden blijven steken. Maar we werden (als enige Nederlandse passagiers op doorreis) goed opgevangen en werden (alleen met onze handbagage) naar een prima hotel op Heathrow gebracht waar we zelfs nog laat konden eten. Je hebt het dan zo niet in de gaten, maar we waren om 7 uur opgestaan in Mumbai en het was inmiddels na vieren s’nacht Indiase tijd, m.a.w. we waren al bijna 22 uur op.
Wel een verademing, je bent de Indiase hotels gewend met al zijn onvolkomenheden en dan zit je ineens in een modern zakenhotel, waar alles goed geregeld is en waar over werkelijk alles goed is nagedacht. De vlieg- en treinreis de volgende dag verliep vlekkeloos en een taxi met schoondochter Nina wachtte ons al bij het station van Hengelo op.
En nu maar alle ervaringen verwerken, de ruim 5000 foto’s en 5 uur film bekijken en bewerken. Maar je zit (gelukkig ook maar) al snel weer in je normale ritme thuis na een aantal nachten met milde jetlagverschijnselen (alleen Johan).
En dan…. Terug kijkend op de reis…. Heeft het gebracht wat we ervan hadden verwacht.
Dat lezen jullie in de evaluatie.

Groetjes Johan en Tiny