De laatste dagen in Nepal

Hallo allemaal,

Vandaag hebben wij mooi de gelegenheid om wat dingetjes bij te werken. Wij zitten in de trein in India met zijn beidjes in een 4ps slaapcoupe, alle ruimte en voorzieningen. Meer ruimte dan de meeste mensen in deze trein van Gorathpur naar Varanasi zich waarschijnlijk kunnen voorstellen. In ieder geval vanmorgen al om vijf uur op op ons van muggen vergeven kamertje tegenover het station van Gorathpur, een totaal niet toeristische stad met 750.000 inwoners. Daarvoor een vreselijke nacht gehad in een hotel in Baraihawa, een Nepalese stad aan grens met India. (5 bussen met kinderen overnachten hier ook) Toen wij daar na een lange busreis aankwamen zijn wij nog vlot even naar Lumbini op 20km afstand gegaan met een taxi. Dit is de geboorteplaats van Buddha ongeveer 500 v.Chr. Wel interessant met veel mediterende mensen. Maar ook hier weer rommelig en stoffig als overal.
Na Pokhara zijn wij 3 nachten in Sauraha geweest, als enige gasten in een spliksplinternieuw hotel waarvan het restaurant zelfs nog niet gereed was, dus alle eten op het balkon voor de kamer. Aardige eigenaar en ook een Nederlander ontmoet (reisleider bij Djoser) die hier is blijven hangen en een lekker eenvoudig leventje leidt daar. Op 25 meter vanaf onze hotelkamer waren 3 excursieolifanten die de hele dag als ze niet op stap waren verzorgd werden door traditonele verzorgers. Om 6 uur s,morgens begonnen de bevelen al en soms kregen ze om ons niet duidelijke redenen flink op hun donder. Tiny riep diverse malen 'stop it' maar dat maakte geen indruk. Ook werden ze doorgerookt (en wij soms ook) om van insecten verlost te worden. Wel veel stroomstoornissen (m.u.v. Pokhara overal nog gehad) en dan natuurlijk altijd als wij wat met de computer wilden. Het heeft natuurlijk wel wat elke avond kaarslicht maar dit was soms teveel van het goede.
Verder bij het Nat.Park Chitwan verschillende dingen gedaan, zoals Jeepsafari, boottocht op de rivier. Junglewandeling gemaakt, krokodillenkwekerij bezocht, olifanten fok centrum bezocht, culturele dansavond bezocht van de oorspronkelijke bevolking daar, de Tharu,s.
Allemaal dansen, alleen door mannen, ook de vrouwelijke rollen. Vrouwen staan zo'n beetje overal buiten in deze landen. Alleen bij zwaar werk zijn ze geëmancipeerd. Maar dit kan plaatselijk en per kaste verschillen. En uiteraard ook nog een olifanten tocht door de jungle, met zijn vijven op zo,n beestje en met een heeeleboel mensen tegelijk. Al met al hebben wij de volgende wilde dieren gezien (viel tegen door het meters hoge gras in deze tijd van het jaar) : neushoorns, div. hertensoorten, wilde zwijnen, pauwen, krokodillen, apen (zie je hier overal, net nog op een station) en veel verschillende soorten vogels. Aardig allemaal, maar bepaald geen Afrika. De kans om een tijger tegen te komen is ook niet groot.
Zoals je ziet, een druk programma, het was dan ook een arrangement. Later zal ik nog wel eens een nabeschouwing over Nepal als geheel, waar we dus ruim 3 weken zijn geweest, geven.
En nu dus onderweg naar Varanasi, een stad waar eergisteren bij een tempel een bomaanslag is geweest met 1 dode baby en tientallen gewonen. Veel wegcontroles van de grens naar Gorathpur in verband hiermee. Wij moesten zelfs enkele malen kort de inhoud van onze rugzakken tonen. Verder alles heel stringent hier, zelfs in internetcafe vragen ze nog om je paspoortnummer en in hotel moet je, in tegenstelling tot Nepal, hele verhalen invullen. Stom he, ze kunnen toch zo zien dat wij goede mensen zijn "toch"? Maar het hoort er allemaal bij en in India is natuurlijk op dat gebied al heel wat gebeurd. De grens ging vlot, alles binnen 5 minuten afgehandeld. Voor Indiers en Nepalezen is geen controle en de kantoortjes waren niet meer dan 2 bureau's met een paar ongeuniformeerde mannen erachter. Maar ja, gelukkig hadden wij onze zwaarbevochten visa al.
Ik stop er nu mee, we naderen Varanasi aan de Ganges, waar we in Puja Guesthouse een nacht of 4 een mooi onderkomen met uitzicht op allerlei leuke en minder leuke activiteiten hopen te hebben. Hopelijk worden wij op het station opgewacht, anders zijn we misschien weer overgeleverd aan riksha mannen die je zeer bewust naar het verkeerde hotel brengen. Onze reis begint nu echt op te schieten met nog maar 40 dagen te gaan. Maar wat hebben wijj het goed, dat wordt je hier elk moment van de dag wel bewust. Nu weer naar buiten kijkend, mensen in tentjes slapend en bouwstenen van koemest producerend. En dat dag in, dag uit....
Iedereen de hartelijke groeten van Tiny en Johan, beiden goed gezond.