De eerste dagen

Zo, dan zitten wij zomaar al weer een paar dagen in de hoofdstad van Nepal, Kathmandu.
De reis heeft al met al 24 uur geduurd, auto, trein en drie vluchten en het had niet veel gescheeld of wij hadden de laatste overstap gemist op het immens grote vliegveld van Delhi. Wij hadden hiervoor anderhalf uur de tijd en bij de zoveelste bagagecontrole werden in Tiny's handbagage een aantal aanstekers aangetroffen.
Dit vonden de Indiase veiligheidsmensen wat verdacht (Johan kon zich hierbij wel wat voorstellen) en na de aanstekers ingenomen te hebben volgde een zeer intensieve en tijdrovende controle. De schoenen moesten (weer eens) uit, de riem uit de broek (erg riskant tussen alle mensen) enz. Maar uiteindelijk behaagde het de controleurs ons door te laten en toen wij op het vluchtschema keken knipperde het lampje al bij onze vlucht.
Wij moesten nog wel 500meter lopen (rennen is te riskant) en wij arriveerden uiteindelijke enkele minuten voor vertrek als laatste bij de vertrekterminal. Eenmaal daar was het leed snel geleden en anderhalf uur later landden wij op het kleine primitieve vliegveld van Kathmandu.
Hoe het kon begrijpen wij nog niet maar onze door het hotel geregelde taxichauffeur stond tussen honderden collega's met een bord Gosselink en wenkte ons als enige, alsof onze naam op ons voorhoofd geschreven stond.
Gelijk kennis gemaakt met het krankzinnig drukke verkeer in deze stad. Voor een taxiritje van 6 a 10 km moet steeds minstens een uur uitgetrokken worden.
Kathmandu, op 1350 meter hoogte gelegen in een vallei in een voorgebergte van de Himalaya. Een stad waarvan het aantal inwoners elke 10 jaar verdubbeld. Volgens de ene recente reisgids met 750.000 inwoners, volgens de andere het dubbele. Kortom: niemand weet het ook maar bij benadering. Maar in ieder geval: enorm druk met vnl voetgangers en brommertjes. Geen infrastructuur: geen enkel stoplicht gezien en een enkel miniscuul rotondetje. Verder geen enkele moderne hoogbouw. Wel flatjes waar regelmatig een of meerdere verdiepingen bij op worden gezet en dan vaak slechts met 10 of 20 m2.
Ons guesthouse ligt vlakbij het drukke centrum in een toeristische wijk en hier blijven wij tot zaterdag. Daarna is het de bedoeling een viertal nachten in een hotel hier in de buurt te verblijven van waaruit wij van de talrijke bezienswaardigheden en uitzichten op de Himalaya gebergte willen genieten.
De eerste dagen waren wel bijzonder intensief met bezoeken aan o.a. twee tempelwijken. Wat dat betreft spreken de foto's voor zichzelf. Wij hopen dat ze jullie een beetje zullen aanspreken. Wel mooi met vaak heel kleurrijke mensen. Maar erg oosters en op sommige plekken geen enkele toerist. Maar ook bijv. geen enkel terrasje gezien. Alleen een paar dakterrassen. Het eten is redelijk goed, ook soms westers (patat met)
Wij zien ook wel vrij veel leeftijdgenoten, ook wel individueel reizend. Je doet enorm veel indrukken op, het verkeer, de mensenmassa's, de stank, alles is gigantisch versmeerd. De rivierbeddingen, je wilt het niet weten zo vies. Zo erg hebben wij het nog niet eerder meegemaakt.
Ook natuurlijk leuke dingen, zo kreeg Tiny van een Hindoe- maar ook wel ondeugde heilige man (sadhu) zonder dat ze het in de gaten had een grote rode stip tussen de ogen. Hij werd snel verwijderd, zelfs voordat wij er aan dachten er een foto van te maken.
Wij stoppen maar met het verhaal. Wij moeten proberen het een beetje kort te houden maar dat is soms wel lastig.
In ieder geval gaat het goed met ons. Wel moeten wij ons zelf wat in acht nemen. anders is het niet vol te houden. Drukke dagen, zoals de laatste twee, afwisselen met rustige dagen. Zoals morgen, wanneer wij alleen maar naar een apentempel op een heuveltje hier in de buurt willen gaan. Over een dag of vier willen wij weer een stukje schrijven, waarschijnlijk met heel andere verhalen.
Tenslotte het is hier nu 21.15 en 4,75 uur later dan in Nederland.
De hartelijke groeten van de wat vermoeide, maar toch voldane Tiny en Johan.