Het zit er bijna op

Hallo liefhebbers van spannende reisverhalen, (nou ja)
Het zit er inderdaad bijna op want morgen (vrijdag) willen we in drie of vier dagen rustig aan naar huis rijden. Maar aangezien we minder goed weer tegen zullen komen dan hier lijkt 3 dagen meer voor de hand te liggen. We hebben hier een vijftal meest rustige dagen achter de rug. We zijn maar een dag op stap geweest en voor de rest, zoals de bedoeling was, balkonnetje (altijd mooi) zwemmen en zonnen in het zwembad hier bij het hotel, Johan nog wandelen en in zee zwemmen, waarvan het water tot zijn verrassing nog warmer was dan van het zwembad. Er liggen hier twee in de tachtiger jaren aangelegde badplaatsen met enorm veel accommodatie voor plezierjachten enz. Empuriabrava waar wij zitten en St. Margarida een eindje verder op. Hier tussen in ligt een beschermd natuurgebied waar je je niet al te veel van voor moet stellen. Maar de stranden zijn breed en eindeloos. Alleen om te wandelen kom je steeds waterbarrières tegen. Alles voor de bootjes en voor een simpel fiets en voetgangersbruggetje is kennelijk geen belangstelling. Drie pogingen om langs de kust een wat langere wandeling te maken zijn om die reden gestrand(aardig woord in dit verband) Onwaarschijnlijk veel boten, werven en alles wat hier mee samenhangt derhalve. Al kunnen op dit moment vraagtekens gezet worden of het met deze luxe bedrijfstak n u nog wel goed gaat. Verder is even verderop het grootste paracentrum van Europa gevestigd. Dus bijna continu vliegtuiggebrom en iets minder continu parachutisten in de lucht. Over de wegen in Spanje blijven we ons verbazen. Hier is enorm in geïnvesteerd maar o.i. nog wel eens overbodig, met name in het binnenland. Dan ligt bijv. een autosnelweg vlak langs een al zeer brede met wat rotondes. Op de autoweg (zonder tol anders zou er wellicht niemand op rijden) om de vijfhonderd meter een auto. Overal dure viaducten en de weg die hier overheen leidt is dan een steenslagweg die niet of amper (door de boeren misschien?) gebruikt wordt. Ongelofelijk!
Op een gegeven moment reden we op een traject tussen Cervera en Manresa (voor de liefhebbers) zeker meer dan 60 km. Dit was helemaal autosnelweg (soms 6-baans) terwijl op de meest recente ANWB routekaart dit als een gewone weg staat aangegeven, zelfs niet als autoweg in aanleg. En…15 km zuidelijker loop er ook al een. Hoe dit allemaal geregeld en gefinancieerd is weet ik niet, maar dat het in sommige zuidelijke landen niet zo best gaat zal er ongetwijfeld mee te maken hebben. Echt krankzinnig.

Ben dus even afgedwaald van ons uiteindelijke doel, reizen, en geen onvolledige economische beschouwingen.
Gisteren zijn we op pad geweest naar Figueras met het Dali museum. Prachtig, wat een ongelofelijk veelzijdige kunstenaar. Hij is surrealist en daarom kostte het regelmatig veel moeite om zijn werken te begrijpen en vaak lukte dat natuurlijk helemaal niet. We konden tegen gereduceerd pensionado tarief naar binnen maar ik moest nog wel even mijn paspoort tonen.
Over het waarom heb ik weliswaar mijn ideeen maar die laat ik maar in het midden. ;-)
Hierna nog even het stadje in en door (met de nodige problemen, ondanks goede kaart, tom-tom etc. naar het berggebied wat aan de kust naar het noorden ligt) Eerst naar Portligat waar Dali jaren gewoond heeft. Huis is nu museum, hebben we niet bezocht. Destijds ongetwijfeld erg rustig gelegen maar dat is ook wat veranderd natuurlijk.
Hier allemaal drijvers met bootjes. Met telelens heeft mijn paperazzitiny nog even een foto van een hoofd ,een van zijn bekende werken, die daar in de tuin stond, gemaakt Daarna naar Cap de Creus, met soms dramatisch mooie blikken op zee die daar aan bijna alle kanten aanwezig is. Dit mede door de mooie wolkenmassa’s. (Later gisteravond en vannacht heeft het geregend en geonweerd) En de temparatuur? Overdag zo’n 30gr. wat ook in deze streken voor bijna half oktober niet als normaal moet worden beschouwd natuurlijk.
En als laatste tenslotte Cadaques. Ja Cadaques, wat moet ik ervan zeggen. Een vissersplaatsje dat nog geen vijftig jaar geleden alleen nog overzee bereikbaar was en een erg mooie aanblik, zo oppervlakkig… Maar we waren hier met onze kinderen in 1991 ook al en dan zie je toch de verschillen. Toen had het nog wat spannends en was het een trekpleister voor bijzondere figuren (waaronder weer dandy Dali, die op de foto links van Tiny poseert. Toen troffen we een hier nog een springlevende Herman Brood op een terras aan. Maar ja, de tijden zijn veranderd. Het vissersplaatsje bied globaal nog wel dezelfde aanblik (wel veel bij aan gebouwd) maar ze hebben ook het grote geld ontdekt. Parkeren tegen Enschedees tarief (verder nog nergens tegengekomen deze vakantie) Consumpties op terras meer dan 60% duurder dan dat we hier gewend zijn en de obers zijn er niet vrolijker op geworden (dat gaat bijna altijd op in toeristencentra). Weer een baai vol bootjes (alleen geen vissersbootjes natuurlijk) En de mooie witte kerk was dicht met een open hekwerk ervoor en we zagen een prachtig enorm groot goudkleurig altaar dat verlicht was. Alleen, wat bleek, andere toeristen hadden er een euro in een gleufje gestopt en het licht ging na een minuut of zo weer uit.
Maar dat waren een paar losse opmerkingen, we hebben een prachtige dag gehad en weer veel gezien. Straks lekker naar de Chinees, uitgebreid ben je hier voor een goede 20 euro klaar incl. bier en een halve fles rode wijn en dat krijg je in Nederland toch echt niet meer voor elkaar.
Mocht het nog mogelijk zijn om onderweg iets te schrijven dan zullen we dit proberen, anders komt er nog wel een evaluatie van de reis als we weer terug zijn. Velen van jullie zullen we bij gezondheid dan binnenkort weer zien.
De hartelijke groeten allemaal van Tiny en Johan.