Weer thuis, evaluatie

Hallo allemaal.
Zoals aangekondigd hierbij nog even een nabeschouwing van onze 6 weekse reis naar Afrika. Hoe is deze reis bevallen? Eigenlijk erg goed. Deze vrij primitieve wijze om Afrika door te trekken vinden wij ook achteraf gezien zeer geschikt.
Er zijn natuurlijk risico,s aan verbonden. Je reist intensief met een groep van 14 mensen waarvan er twaalf helemaal nieuw voor je zijn. Onze groep was i.h.a. loyaal en actief en de soms stevige aanvaringen hadden geen blijvende gevolgen.
Iedereen had veel reiservaring, soms zoveel dat wij ons er beginnelingen bij voelden. Met een gemiddelde leeftijd van boven de 50 hadden wij bovendien een behoorlijk bejaarde groep. Bij de meeste gezelschappen waren het toch wel meest jonge mensen met soms een paar oudere er tussen. Met deze laatste mensen hadden wij soms wel medelijden want de mentaliteit van jongeren is vaak toch wel wat anders, bijv. t.a.v. de alcoholconsumptie en bijbehorend gedrag enz.
Ik, Johan, in het bijzonder heb de reis toch wel als zwaar ervaren. Niet qua lichamelijke inspanningen, maar wel de vochtige warmte en het steeds maar weer om 5 of 6 uur s,morgens opstaan, terwijl je daar eigenlijk, met alle dingen die er dan binnen een uur moeten gebeuren, nog niet aan toe bent als slow-starter. Vooral in het begin liep ik s,morgens enkele keren totaal verdwaasd rond, niet in staat de dingen effectief aan te pakken. Dat ik in het begin al in Zuid Afrika hartritmestoornissen heb gehad heeft geen negatieve invloed gehad. Dit had Tiny direct in het verhaal gezet maar ik heb het er al binnen een uur weer afgehaald, omdat ik niet wilde dat hier alle aandacht naar uit ging. Het was natuurlijk wel even spannend, vooral omdat wij even later het lege Namibie binnen reden. Maar gelukkig was het na 4 dagen spontaan weer over. Het niet inschakelen van dokters (zou misschien wel einde vakantie hebben betekend) is achteraf verstandig geweest. Maar dit zegt natuurlijk niets over een volgende keer.
Verder zijn er geen ernstige ziektes in de groep geweest. Alleen heeft onze kok Sammy een paar dagen met malaria in het ziekenhuis gelegen. Aangezien hij op dat moment niet bij de groep was hebben wij hier niet veel van meegekregen. Een persoon is door een schorpioen gebeten maar deze was gelukkig niet van een gevaarlijke soort.
Dat kok Sammy zijn werk goed heeft gedaan blijkt al uit het feit dat niemand serieuze maag/darmstoornissen heeft gehad.
De bevolking van Afrika was in het algemeen erg vriendelijk. Dat ze je als wandelende geldautomaten zien kun je ze niet kwalijk nemen. De vrouwen deden het meeste werk. De mannen hingen vaak (niet altijd) met een groepje voor hun hutten rond , terwijl wij als Europeanen toch wel vinden dat er genoeg nuttig werk (opruimen van soms vreselijke rotzooi bijv.) te doen is. Het blijft natuurlijk ook de vraag of de mensen dit wel echt belangrijk vinden. Maar qua gezondheid lijkt me dit toch wel handig.
De levensstandaard was toch wel lager dan ik vooraf had ingeschat. Toch weinig mensen die zich uit de armoede malaise weten op te trekken. Hutten met rieten daken (bij de rijkeren golfplaten) waren toch wel erg algemeen. Zo gauw er wat welvaart was en ruimte voor een groter huis, dan werd dit door een hoge muur met prikkeldraad aan het zicht onttrokken.
De temparaturen waren in het algemeen wel redelijk dragelijk, ondanks de soms verpletterende luchtvochtigheid. Van de regentijd die ons meestal vergezelde hebben wij weinig erge last ondervonden. Slechts eenmaal moest het tentje in het donker en in de regen afgebroken worden. In het zuiden, zoals Namibie, viel veel meer regen dan gebruikelijk. Dit land vonden wij toch wel het interessantste met zijn enorme ruimte, diverse landschappen en interessante bevolkingssamenstelling.
De 7 landen die wij bezochten (Tiny dus 8 landen) zijn niet zo eenvoudig individueel te bereizen, ook qua wegen, veiligheid, accomodaties etc. Een gewone luxe auto is in veel gevallen vragen om problemen, in het bijzonder in de regentijd. Namibie, Botswana en Zuid Afrika zijn wat dat betreft het eenvoudigst individueel te bereizen. Alleen moet je er niet van uit gaan dat er overal binnen de 200 km een tankstation is. De wildparken waren geweldig en dat zijn toch wel de belangrijkste trekkers, buiten natuurlijk de Victoria watervallen, Zanzibar e.d.
De afstanden die wij moesten afleggen waren niet mals, toch wel vaak van zonsopkomst tot (bijna) zonsondergang en regelmatig 400 tot 600 km over niet altijd even goede wegen. Maar ja, die ruim 10.000 km moeten wel afgelegd worden. Voor spontaniteiten, bijv. het extra inlassen van een wandeltripje o.i.d. was dan ook weinig ruimte. Maar dat was ons al bekende temeer aangezien onze dochter Debby in 2001 al een vergelijkbare reis door Afrika had gemaakt.
Hoewel dit uit het bovenstaande misschien niet duidelijk blijkt overheerst toch het positieve en kijken wij met plezier terug op deze lange reis. De 6000 foto,s en enkele uren film geven ons voorlopig nog voldoende werk en plezier. Tiny heeft er al aardig wat geplaatst o.a. voor een wedstrijd. Wie weet, winnen wij daarmee nog wel een reisje naar, wie weet, Afrika of zo...
Bij leven en welzijn willen wij in het najaar van 2009 een individuele reis van een paar maanden maken naar India en Nepal. Hopelijk zijn wij ook dan nog jong genoeg om iets dergelijks te ondernemen, ons heel goed beseffend dat het toch wel zeer bijzonder is dat wij ons dit met onze achtergrond nog kunnen permitteren.
Iedereen het allerbeste toegewenst en, wie weet, tot een volgende keer.
Wie ergens op wil reageren of vragen heeft en dit buiten deze site wil doen, kan mailen naar
tigos@home.nl of jogos@home.nl
Iedereen de hartelijke groeten van Tiny en Johan.