Namibië, Swakopmunt

Na ruim een week in zuidelijk Afrika zijn wij dan eindelijk in de gelegenheid ons verhaal te doen achter een niet al te snelle computer in een niet al te snel land, Namibie. Gelukkig beschikken wij beiden over erg veel geduld ;-)
Tot nu toe is de reis voorspoedig verlopen al gaat het hier natuurlijk nooit volgens schema. Wij zitten momenteel in een badplaats waar het zeewater altijd te koud is om te baden in Midden Namibie, Swakopmund geheten, nabij het wat meer bekende walvisbaai. Een intens groot en leeg land. 40 maal Nederland of zo en anderhalf miljoen inwoners. Wij waren al ongeveer 150 km dit land binnen gereden voordat wij het eerste huis konden ontwaren. Verder alleen leegte in intens mooie landschappen met tafelbergen, in het algemeen naar verhouding groen. Wij zitten aan het eind van de regentijd en er is deze afgelopen periode veel meer regen gevallen dan gebruikelijk. Wij hebben al een kleine 2000 km in onze met 14 reizigers en 3 reisbegeleider bemande 20 jaar oude mercedes truck, die tot nu toe geen probleem heeft gehad met de honderden meest droge rivierbeddingen die je passeert. Een leuke groep van i.h.a. gevorderde leeftijd (7 zestigplussers) maar op dit soort reizen zijn de reizigers meestal wel sportief ingesteld. Dat moet ook wel, anders blijf je nergens.
Wij hebben tot dusver 4 nachten in de tent geslapen en voorlopig doen wij niets anders meer want de echte met veel wild bevolkte natuurparken moeten nog komen, al hebben wij al wel het een en ander aan wild gezien. Soms moet je je door een wolk van grote insecten een weg banen naar bijv. de toiletten en overal is het mogelijk dat dieren rondom je tent gaan scharrelen, wat wij aan de sporen ook al waargenomen hebben. De sterrenhemels op het zuidelijk halfrond zijn prachtig. De melkweg is zo helder dat het door de wolken heen te zien is. Gisteren zijn wij de steenbokskeerkring gepasseerd dus in de tropen beland. Op dat punt stond een bord langs de weg waar het gehele gezelschap is gefotografeerd. De wegen die wij bereden hebben zijn voor 90% ongeasfalteerd met soms aardige wasbordbedekking. Tot nu toe hebben wij een aantal canyons bezocht, w.o. de op de grand Canyon na grootste ter wereld, en Sossusvlei, met de hoogste (rode) duinen ter wereld. Het was daar bij zonsonder- en opgang onwaarschijnlijk mooi, temeer daar het op afstand regende en er een regenboog te voorschijn kwam. De luchten met vaak regen op afstand maken het allemaal extra mooi en indrukwekkend.
Sossusvlei is ongetwijfeld een van de mooiste dingen die wij ooit hebben aanschouwd. Dit duingebied alleen al is vier maal zo groot als Nederland en onbewoond.
En, wij zouden het bijna vergeten, zijn wij ook 4 dagen in Zuid-Afrika geweest, met name in Kaapstad, waar wij uiteraard de Tafelberg (met cabinelift) hebben bezocht.; Erg mooi uitzicht o.a. op Robbeneiland en natuur. Verder een moderne stad maar wel omringd door de arme townships. Het gehele gebied dat wij tot dusver hebben bereikt wordt zo op het oog nog wel erg door de blanken gedomineerd. De weg naar het Noorden door zuid afrika ging ook door een steeds leger landschap met slechts een paar stadjes. Overigens, de hele reis zijn wij niet veel meer dan 10 nederzettingen van enige belang gepasseerd. Wel vaak met prachtige namen in de boerentaal, bijv. misverstand en springbok. Hier in Namibie is het vaak een combinatie van Duits en Nederlands (zuid afrikaans) Zo zijn wij het dorpje Hembrichtshausen gepasseerd. Laten wij nu altijd gedacht hebben dat dit in het Sauerland ligt.
Ook dit plaatsje is erg Duits georienteerd, met veel huizen uit het begin van de 20ste eeuw, een werkende rood-witte vuurtoren en op iedere hoek een kerk (waaronder een Nederlands Gereformeerde) Ook barokke kerken en jugendstil-achtige bouwsels in pasteltinten zijn alom aanwezig. En als je de brede straten uitkijkt in alle richtingen op een paar honderd meter de hier geheel onbegroeide woestijn. Allemaal wat onwezenlijk eigenlijk.
Morgen gaan wij een boottocht maken waarbij wij ongetwijfeld de walvissen en dolfijnen weer mis zullen lopen (maar wij blijven hopen) langs de eenzame kust hier.
Gisteren waren wij een eindje verder op een verlaten strand met duizenden aalscholvers. Ook lagen er tientallen dode en stervende op het strand maar of dit een gewoon natuurlijk proces is weten wij natuurlijk niet.
Maandagmorgen gaan wij noordwaarts richting Spitzkoppe, Twijfelfontein en Etosha N.P. waar wij een paar dagen verblijven. Dit is het bekendste nat. park hier. Hierbij betreden wij ook het malariagebied dus dat wordt weer pillen slikken. Hopelijk zonder onaangename bijwerkingen.
Wij hebben gehoord dat het in Nederland slecht weer is (geweest) met onlangs nog sneeuw. Iedereen het allerbeste toegewenst van Tiny en Johan Gosselink vanuit een warm, maar s,avonds lekker zwoel Swakopmund, waar wel Duits bier vom Fass te verkrijgen is maar terrassen helaas ontbreken.
Het volgende verhaal kan nog wel even duren, dit is voor ons absoluut niet te overzien. In ieder geval is alles traag.
Helaas lukt het Tiny, die hier naast me zit, tot dusver niet om foto,s op deze site te zetten, dit vanwege de grootte van de foto,s. Jammer, maar wij blijven proberen. Er moet nog een mogelijkheid gezocht worden om de foto,s te verkleinen.
Nogmaals het allerbeste toegewenst van Tiny en Johan, die nu nog maar 36 dagen te gaan hebben.