De laatste dagen in Noorwegen

Buiten is het druilerig en somber en na een paar dagen vroeg opstaan nemen we nu, in een wat luxere behuizing, even de tijd om wat zaken bij te werken. Om twaalf uur rijden we weer verder om in 2 dagen naar Langesund te rijden, vanwaar woensdag om 14.30 de boot vertrekt naar Hirtshal in het uiterste noordelijkee puntje van Denemarken. De boot die we in gedachten hadden vanuit Kristiansand was helaas volgeboekt. Daarna nog 1 of 2 overnachtingen in Denemarken en daarna hopen we of in de loop van vrijdag of op de late donderdagavond gezond en wel weer thuis aan te komen, het hoofd vol van indrukken van deze prachtige reis.
Na Alesund zijn we zoals gezegd naar het vogeleiland Runde vertrokken. Dit was op 7 juli. We troffen er op de enige camping van dit eilandje van 2 bij 3 km een Nederlands stel uit Raalte aan waarmee we nog dezelfde dag een boottocht met een klein vissersbootje hebben gemaakt langs de kliffen met daarop en op zee massa’s vogels als papagaaiduikers, jan van genten en alken. Een fantastische ervaring en een gelukje ook nog want de dag daarop was er regen met harde wind en kon het bootje niet uitvaren. Helaas konden wij de wandeling die gepland was om de vogels van bovenaf te bekijken ook niet maken. Slecht weer, glad op het gras en een stijging van zo,n 20% naar 200 tot 300 meter hoogte. Bovendien bleek er ook geen zicht te zijn kregen we van anderen te horen, die het er toch op gewaagd hadden en veelal ook beter uitgerust waren (qua kleding en schoeisel bedoel ik dan).
De volgende dag werd eerst uiteraard kort maar bondig mijn verjaardag gevierd en toen vertrokken voor een weliswaar wat natte, maar toch fantastische dag. Eerst de archipel af (3 maal op de ferry) een toen op (of neer desgewenst) naar Geiranger aan de gelijknamige zeer bekende flord, bekend van de foto’s van bovenaf waarbij er altijd wel een cruiseschip ligt. Daarna naar boven, je zit voor je er erg in hebt boven de boomgrens in de sneeuw op een 1000 meter hoogte. Zelfs even natte nieuwe sneeuw. Ook nog een meer dat nog dik met ijs en sneeuw bedekt was.
Hierop een hut gevonden op een mooie plek aan een meer in Oppstryn tussen Jostebree en Jotumheim in met bij aankomst ook nog een regenboog achter een houten kerkje waar wij opkeken. Een mooie en gedenkwaardige verjaardag kan ik wel zeggen. Vanaf deze dag trekken we elke dag verder door het fjordengebied. Zo nu en dan is een ferry nodig. Het meest hebben we de meest oostelijke delen van het Sognefjord en Hardangerfjord bekeken met diverse zijfjorden. Dit zijn tevens de twee langste, 150 a 200 km landinwaarts vanaf de zee. Heel mooi, meest geschikt fotoweer, honderden watervallen onderweg. Naar schattting meer dan 100 km door tunnels gereden, een maal met een rotonde van hoofdwegen onder de grond, ongelofelijk wat een infrastructuur. Veel smalle wegen waar je op elkaar moet wachten op uithammetjes waar het iets breder is, wat vooral met campers en vrachtwagens nogal eens lastig is. Momenteel zitten we in het plaatsje Eidsfjord aan de….juist ja. Aan de voet van de Hardangervidda, een enorm natuurgebied op een hoogvlakte waar verder geen wegen doorlopen.
Onderweg konden we ook nog door een 25 km lange tunnel reizen, de Laerdaltunnel. Maar we hebben voor de oude weg bovenlangs gekozen naar Aurland en daar hebben we beslist geen spijt van. Wel 20 km over een hoogvlakte van tussen de 1000 en 1300 meter, vaak tussen tot wel 5 meter hoge sneeuwwallen door. Ik had hier eerder al foto,s van gezien en dacht in mijn onnozelheid dat dit tussen de gletchers moest zijn. Gewoon oude sneeuw dus.
Ik stop ermee anders komen we in tijdnood, we hopen dat het lukt alles te downloaden. Allemaal de hartelijke groeten van Tiny en Johan, die zich prima vermaken, maar toch zo nu en dan wel een beetje moe zijn (Johan) van alle reisindrukken. Maar we mogen niet klagen, we hebben nog niet in ons tentje hoeven te slapen. Ook zijn alle onderkomens niet even geweldig. Ben zelfs eenmaal in Alesund in mijn volle slaap uit mijn (zeer onstabiele) bed gevallen, zonder verdere gevolgen overigens. Ik lag gelukkig niet boven in een stapelbed.